JAK POWSTAŁY KASZUBY

Zwiedzając okolicę Jastrzębiej Góry poznajcie również baśnie i legendy kaszubskie …

W akcję pt. Akademia Bajki Kaszubskiej włączyło się wiele znamienitych osób ,
zdających sobie sprawę jak ważne jest czytanie, słuchanie różnych opowieści i legend
dla rozwoju wyobraźni  dzieci i poznawania kulturowego Kaszub.

pobierz audiobooka  – Danuta Stenka – ” O tym , jak chleb zmienił się w kamień „
Maciej Miecznikowski -” Powiostka o puccich krosniatach ”
Natalia Szroeder – Diôbelsczé skrzëpice

W sieci pojawiła się nowa strona do nauki języka regionalnego – Kaszubski dla Dzieci. Młodych odbiorców w świat kaszubszczyzny wprowadzają Franc i Sławina, przybliżając przy okazji specyfikę regionu, kaszubskie symbole i zwyczaje.  Zachęcamy do zabawy z językiem kaszubskim pod linkiem: http://kaszubskidladzieci.pl/

Kiedy Pan  Bóg postanowił stworzyć świat, zaczął od uformowania kuli ziemskiej. W swym kształcie doskonała, była całkiem pusta. Wówczas wziął wielki worek, w którym pełno było gór, dolin i lasów, pól i jezior, rzek, mórz i innych rzeczy. Pochyliwszy się nad ziemią tworzył różne krainy. Tak powstały wielkie oceany i wysokie góry, ogromne lasy, zielone równiny i nagie pustynie.

Kiedy wszystko już było gotowe, Bóg z gliny ulepił człowieka i tchnął w niego życie..Potem stworzył aniołów, aby opiekowali się ludźmi. Wreszcie, nieco zmęczony, spoczął na niebieskim tronie i popatrzył na swoje dzieło.
– Tak – powiedział zadowolony – to wszystko jest bardzo dobre. Spójrzcie, moi aniołowie, czyż świat nie jest piękny?

Aniołowie z uznaniem kiwali głowami, potrząsając długimi, złotymi lokami. Bóg naprawdę się cieszył. Wtedy właśnie dostrzegł, że w kącie stoi ktoś smutny. Szybko zerwał się ze swego miejsca, podbiegł do anioła, przytulił go i zapytał:
– Co się stało ? Dlaczego nie cieszysz się razem z nami?

Był to anioł, który miał opiekować się Kaszubami . Zawstydzony czułością Boga nieśmiało odpowiedział:
– Ojcze, popatrz na ten biedny, kaszubski kraj. Ludzie są smutni. Zostawiłeś tam tylko jałowe, piaszczyste pola. Czy naprawdę nie mogłeś dać im nic więcej? Nie szkoda Ci tego ludu?

Te słowa głęboko poruszyły Boga. Chwilę się zastanawiał po czym rzekł:
– Nie martw się, chodź ze mną. Zobaczymy, chyba coś tam się jeszcze znajdzie.

Chwilę później Stwórca wytrząsał swój worek nad Kaszubami. Okazało się, że na dnie pozostały jeszcze różne okruchy: pagórki, rzeki i strumienie, jeziora, lasy, pola i łąki. Spadały one teraz na kaszubskie piaski, tworząc przepiękną mozaikę. Bóg był zaskoczony. Nie spodziewał się, że z resztek może powstać taka piękna kraina. Wszyscy pochylili się nad Kaszubami i z zachwytem spoglądali na te śliczne oczka wodne, na szachownice pól, łąk i lasów, na kręte rzeki i strumienie, obfitość zwierzyny, grzybów, jagód i innych leśnych owoców, na bogactwo ryb w jeziorach i na cudowne pagórki. A Pan Bóg znów zwrócił się do anioła Kaszub:
– Teraz masz pod opieką kraj piękniejszy od innych. Strzeż go dobrze i troszcz się o niego.
Anioł rzucił się do stóp Boga i gorąco dziękował
– A tu masz wielki bursztyn – mówił dalej Bóg – Jest cenniejszy niż ziemia, którą się opiekujesz. Wrzuć go do morza . Gdyby tej krainie zagrażało kiedyś śmiertelne niebezpieczeństwo, wypłynie na powierzchnię i przyniesie jej ratunek.
Anioł znowu całym sercem dziękował Bogu.

Potem Gryf – skrzydlaty lew z głową orła – chwycił w swe szpony ten największy kaszubski skarb i wrzucił go do Bałtyku  w miejscu, gdzie obecnie znajduje  się Jastrzębia Góra . Na pamiątkę tego wydarzenia do dziś w herbie Kaszub widnieje Czarny Gryf.